Бровар

Што такое бровар?


   Бровар, або вінакурня, - традыцыйны саматужны цэх па вытворчасці піва або выгану гарэлкі. У Беларусі будаваліся з ХVIстагоддзя пры замках, шляхецкіх маёнтках і карчмах. Як правіла, бровары размяшчаліся каля рэк і сажалак, часам - у саміх маёнтках. Першапачаткова будаваліся з дрэва, пазней - з каменя. Часта комплекс бровара, акрамя асноўных пабудоў, уключаў і дадатковыя 

brovar_2.png

   Хто прыдумаў гарэлку?
   Прататып гарэлкі вырабіў у IX стагоддзі арабскі лекар Ар-Разі. У Еўропе першая перагонка вадкасці з утрыманнем спірту была зроблена італьянскім манахам-алхімікам Валенцівусам. Алхімікі Праванса прыстасавалі вынайдзены арабамі перагонны куб для ператварэння вінаграднага сусла ў спірт. Атрыманая лятучая вадкасць успрымалася як “дух” віна (па-латыні “spiritus vini”), адкуль і паходзіць сучасная назва гэтай субстанцыі ў многіх мовах, у тым ліку ў рускай  – “спірт”.


Гарэлка на Русі.
   Паводле падання, каля 1430г. манах Ісідар з Цудава  манастыра стварыў рэцэпт першай рускай гарэлкі. Афіцыйны тэрмін “гарэлка” упершыню з'яўляецца ва ўказе імператрыцы Лізаветы Пятроўны ў 1751г.

   У Беларусь гарэлка прыйшла ў канцы XV - пачатку XVI стагоддзя з Германіі. Першапачаткова яе выкарыстоўвалі як лекі і прадавалі ў аптэках. Аднак у хуткім часе гарэлка робіцца папулярным напоем, паступова выцясняючы піва і медавуху. У той час крэпасць вагалася ад 15-20% (так званая простая)  да 70% (“аквавіта”).

   Папулярнымі алкагольнымі напоямі беларускай шляхты робяцца розныя настойкі (кардамонаўка, малінаўка, мятная, кменная, кававая) і наліўкі на аснове гарэлкі з дабаўленнем траў, мёду, спецый, ягад або цукру. Найбольш распаўсюджанай у XIX ст. была жытняя гарэлка “жытнёўка”. З другой паловы XIX стагоддзя пачалі вырабляць бульбяную гарэлку – “бульбянку”. Вытворчасць “бульбянкі” рэзка знізіла не толькі кошт гарэлкі, але і яе якасць, бо гарэлку з бульбы цяжка ачысціць ад сівушных масел. У канцы XIX ст. бровары-вінакурні існавалі амаль у кожным шляхецкім маёнтку.

brovar_2.png

   “Хлебнае віно”
   Доўгі  час гарэлку называлі “віном”, дадаючы да гэтага тэрміну розныя эпітэты:
“Варанае віно” і “Перавар” - адна з першых назваў, звязанах з вытворчасцю гарэлкі; “Хлебнае віно” - агульная назва гарэлкі ў другой палове XVII стагоддзя;
“Аржаное вінцо”, “Жытняе віно” - абазначэнне гарэлкі да сярэдзіны XIX стагоддзя;
“Горкае віно” - гарэлка з гаркаватай травой, пазней - сінонім няшчаснага жыцця;
“Падпаленае, Паленае віно”, “Гарачае віно” - украінская “Гарылка”;
“Карчма” - гарэлка незаконнай вытворчасці, гэта значыць - самагон.

Рэцэпт напою на мёдзе “Медавуха”
Для яе прыгатавання мёд разбаўляюць ахалоджанай кiпячонай вадой i злiваюць у дрўляную пасудзiну. Асобна ў цёплай вадзе разводзяць дрожджы i ўлiваюць у посуд з разведзеным мёдам, дадаюць хмель i старанна перамешваюць. Вытрымлiваюць у халаднаватым месцы 6-8 сутак. Па мацунку, якi залежаў ад прапорцыi мёду i вады, адрознiвалi паўтарак, двайняк, трайняк. З аднаго пуду мёду атрымлiвалi сем вёдраў медавухi. У адрозненне ад гарэлкi мядуха была слабым напоем, яе моц прыблiзна 5-10 градусаў.
Рэцэпт жытняй гарэлкі “Жытнёўка”
Жытнюю муку запарваюць гарачай вадой у драўляным посудзе i мяшаюць, каб не было камякоў. Накрываюць накрыўкай, каб лепей запарылася. Стаiць прыкладна 1 гадзiну, потым разлiваюць у другую пасудзiну, каб хутка астыла. Калi хутка астыне, то засалодзiцца. Дадаюць дрожджы, закрываюць, i яна стаiць, «брэдзiць».
Праз тыдзень брага гатовая. Бяруць бражнiк (спецыяльная бочка на два донцы, у верхнiм дне якой маецца дзве адтулiны) i праз адтулiны ў верхнiм дне залiваюць брагу. У адну адтулiну ўстаўляюць паравую трубку, а другi канец яе - у кацёл з вадою. Кацёл награюць, i пара па трубцы iдзе ў бражнiк, брага грэецца, але ж не кiпiць. А ў другую адтулiну верхняга дна бражнiка ўстаўляюць трубку-халадзiльнiк, сярэдзiна якой апускаецца ў халодную ваду i праз якую цячэ гарэлка. Пад другi канец трубк-халадзiльнiка падстаўляюць бутлю, у якую роўным цурочкам бяжыць гарэлка.
З аднаго пуда мукi (16 кг) вырабляюць прыкладна 6-7 лiтраў гарэлкi. Захоўваюць яе ў глiняных i шкляных бутлях.
Рэцэпт настойкі “Кменная”

  Бяруць кмена 500 г, аніса 50 г, насення кропу 20 г, фіялкавага кораня 20 г, сухой помяранцавай або апельсінавай коркі 30 г. Усё таўкуць і заліваюць 3,5 літрамі 40-45-градуснай гарэлкі.
Бутлю з сумессю закаркоўваюць і настойваюць у цёплым месцы на працягу 2 тыдняў. Затым настой працэджваюць і разліваюць у бутэлькі.

Атрымаць спраўку ці заказць экскурсію можна па кантактных тэлефонах з 10-00 да 17-00
+ 375 1713 3-07-47
тэл./факс
+ 375 29 602-52-50
+ 375 1713 2-11-77
тэл./факс
+ 375 29 603-52-50
Спампаваць рэквізіты info@dudutki.by

Запрашаем да нас пятніца - нядзеля

Пан- Чац.: выходныя
Пят-Няд: с 10:00 да 18:00 (уваход да 17:00).